روغن هيدروليک همچون روغن هاي ديگر از اختلاط "روغن پايه" و مواد افزودني توليد مي شود. که مي تواند با توجه به نوع روغن پايه و مواد افزودني ، کاربرد هاي مختلفي در سيستم هاي گوناگون داشته باشد.
روغن هيدروليک را مي توان پر مصرف ترين روغن صنعتي ناميد، و از اينرو با توجه به مصرف بالا و کاربردهاي متنوع و شرايط کاري گوناگون ، اين روغن نيز از تنوع بالايي برخوردار است. در واقع روغن هيدروليک در يک سيستم نقش انتقال دهنده انژي را بازي مي کند و در صورتي که اين روغن دچار مشکل شود ، اين وظيفه بخوبي انجام نشده و سيستم با اختلال يا توقف در کارکرد روبرو مي گردد.
بطور کلي روغن هاي هيدروليک بر اساس استاندارد ISO 6743 به سطوح کيفيت زير تقسيم بندي مي شوند:
1- HH: روغن پايه معدني بدون مواد افزودني. اين اولين نسل از روغن هاي هيدروليک بود.
2- HL: با اضافه کردن مواد افزودني ضدزنگ و ضد اکسيداسيون نسل جديدي از اين روغن ها بوجود آمد که به اين گروه روغن هاي گردشي نيز گفته مي شود.
3- HM: با اضافه کردن مواد افزودني ضد سايش به روغن هاي HL روغن هاي هيدروليک جديد توليد شد که در حال حاضر پر مصرف ترين روغن هاي هيدروليک هستند.
4- HV: با بالا بردن شاخص گرانروي روغن هاي هيدروليک HM ، اين سطح کيفيت بدست آمد، که براي کار کرد در محدوده دمايي وسيع مناسبند.
5- HG: اين روغن ها که به روغن هيدروليک ماشين ابزار معروفند، با خاصيت چسبندگي که دارد ، در سيستم هاي کشويي رفت و برگشتي از سيستم به بيرون پرتاب نمي شوند.
اين تقسيم بندي سطوح کيفيت يکي از معروف ترين طبقه بندي روغن هاي هيدروليک است . ولي استانداردهاي ديگر نيز در روغن هاي هيدروليک تعريف شده اند که مي توان استانداردهاي زير را نام برد:
DIN 51524, Cetop RP 91 H, Afnor NFE, Cincinati Milacron, …
بطور کلي وظايفي که از يک روغن هيدروليک انتظار مي رود ، روانکاري، انتقال نيرو، کاهش اصطکاک و سايش، محافظت از زنگ زدگي اجزاء سيستم و سازگاري با تمام اجزاء سيستم است.